اردوهای دانش آموزی که زمانی محفلی برای تفریح و شادی و فعالیت های گروهی بود و انگیزه های تحصیل،شوق دوباره و جدیت مضاعف را به دانش آموزان هدیه می داد، این روزها جولانگاه حوادث و ترس خانواده ها شده است.شکی نیست که اردو فعالیتی آموزشی و تربیتی است و تحت نظر مربیان با هدف و برنامه‌های خاص در فضایی خارج از محیط کلاس برای گروهی از دانش آموزان سازماندهی می‌شود و اثرات تربیتی آموزشی عمیقی دارد. تقریباً در همه نظام های آموزشی دنیا، اردو به عنوان یک فرصت و موقعیت جدید برای دانش آموزان برنامه ریزی می‌شود. در سند تحول بنیادین برگزاری «اردوها و فعالیت‌های برون مدرسه‌ای»(راهکار ۸-۲) «برای تقویت معرفت و باور به معارف الهی به ویژه اعتقاد به توحید و معاد و ولایت و انتظار با رویکرد قرآنی روایی و عقلانی در دانش‌آموزان» به عنوان یک «فرصت» تلقی شده است.اما وقتی به تاریخچه و اتفاقات ۲۰ سال اخیر اردوهای دانش آموزی نگاه می کنیم متوجه می شویم که حتی با تنظیم و ابلاغ «شیوه نامه» برای آن (شورای عالی آموزش و پرورش در سال ۹۸) این نوع حوادث تلخ و ناگوار که داغی ابدی بر قلب اولیای دانش آموزان می گذارد، کم نشد. در مقطعی یکی از وزرای اسبق آموزش و پرورش در حادثه ای در زمان وزارت خود گفت: « در مورد این حوادث من مسئول نیستم، از مسئولان حمل و نقل در این رابطه بپرسید.»با وجود آیین نامه ، دستورالعمل، مراقبت ها و تأکیدات مسئولان و مدیران آموزش و پرورش چرا این حوادث در اردوهای دانش آموزی رخ می دهد.۱ـ طبق بندهای ۱ و ۲ ماده ۴ آیین نامه اردوهای دانش آموزی، نقطه شروع برای برگزاری اردو شورای مدرسه و رئیس آن مدیر مدرسه است. قطعا برنامه ریزی و خاستگاه اصلی برای اردو باید مبتنی بر هدفی آموزشی و تربیتی باشد و هیچ گونه اجبار و الزامی در برگزاری اردو برای مدیر و اعضای شورای مدرسه نباشد. اما وقتی در رتبه بندی مدارس و ارزیابی های سالانه مدیران مدرسه، برگزاری اردو یکی از موارد امتیازی ست، نوعی «الزام و اجبار پنهان» برای مدرسه بوجود می آید.۲ـ مشاهده شده که برگزاری اردو به‌عنوان یکی از منابع درآمدی در مدارس تبدیل شده تا از محل صرفه جویی ها و باقی مانده هزینه اردو، فعالیت های دیگری در مدرسه انجام شود. عدم تخصیص به موقع و کافی سرانه های آموزشی برخی از مدارس به ویژه مدارس دولتی را مجبور می کند که به اردو به‌عنوان منبعی برای کسب درآمد فکر کنند، نکته ای که یکی از پدران داغ دیده در حادثه کرمان هم به آن اشاره کرد.۳ـ برخی از مدیران مدارس اذعان دارند که سایر نهادها و سازمان ها(دولتی یا خصوصی)، دقت و دلسوزی لازم برای در اختیار قرار دادن امکانات خود در برگزاری اردوها را انجام نمی دهند. بطور مثال برای انتخاب وسیله حمل و نقل دانش آموزان که معمولاً اتوبوس های شهری یا بین شهری هستند دقت لازم و نظارت های دقیقی صورت نمی گیرد و صرفا به سال ساخت یا ظاهر وسیله نقلیه توجه می کنند، که تضمینی برای سلامت آن وسیله نیست.۴ـ گرچه در شیوه نامه برگزاری اردوهای دانش آموزی بصورت دقیق جدول نسبت تعداد دانش آموز و سرپرست و مربی و کمک مربی و داور و همراه ویژه درج شده است، اما معمولا به دلیل کمبود نیروی انسانی در کادر اداری مدرسه و از همه مهمتر نبود آموزش های منسجم و مستمر در این خصوص موجب می شود که این استانداردهای ابلاغی رعایت نشود و افراد غیر مرتبط و آموزش ندیده مسئول اردو باشند…صدتا پژوهش و مقاله در مورد اردوهای دانش آموزی در ویترین آموزش و پرورش وجود دارد که اتفاقاً ضمن اشاره به فواید و محاسن، به موانع، چالش‌ها و مشکلات اداری و اجرایی آن نیز اشاره کرده اند که نیم نگاهی به آنها می تواند ترس خانواده ها را از اردو های مدرسه ای کم کند.تاریخ انتشار: ۱۴۰۳/۱۱/۲۷بازدیدها: ۴ راهبری نوشتهمدرسه غمگین
