دکتر روح الله رضاعلیمسئولانِ محترم باید همه همت خود را بگذارند برای ارتقای معیشت معلم. همانی را که در دولتِ سابق، خود به مطالبه آن قلم و حتی “قدم” می‌زدند و یا وزیر را مورد سوال قرار می دادند. هرچند دل معلمان به وسعت دریاست و برای فرزند این سرزمین با جان و دل تلاش می کنند که نمونه هایی از اصالت را در رویداد بزرگ «جایزه معلم» در سال گذشته دیدیم، اما اولویت نخست را هم باید به معیشت معلم بدهند که بدانند سفره کوچک، حتی معلم را هم کوچک می‌کند، مسأله این دولت و آن دولت هم نیست. معلم که کوچک شد نمی‌تواند برای بزرگی و موفقیت دانش آموزانش کاری بکند. این هم با تغییر رئیس جمهور، تغییر نسبت نمی‌پذیرد. فقر، توفنده‌ترین دشمن زندگی و ایمان است فرقی نمی کند این جناح حاکم یا آن جناح باشد. اتفاقا کسانی که خود را نماد دین معرفی می‌کنند آنهم دینی که تعلیم و تربیت و مقام معلم در آن جایگاهی رفیع دارد ،اگر کم بگذارند و یا حتی به‌رغم همه توان نتوانند کار را پیش ببرند، تربیت دانش آموز بیشتر آسیب می‌بیند. پس به صدای بلند باید هشدار داد مسئولان محترم آموزش و پرورش را که حواس‌شان را جمع و تلاش‌شان را افزون‌تر کنند در برابر دشمن غدار که فقر اسم دیگر آن است. بشنوند سخنِ حضرتِ آیت‌الله جوادی آملی را در دیدار مدیرعامل بانک ملی ایران و هیئت همراه را می‌خوانیم که به کلامِ نورانی امام علی(ع) هشدار می‌دهند: “مَا ضَرَبَ الله الْعُبَاد بِسُوطٍ أَوْجَعُ مِنَ الْفَقْرِ؛ هیچ تازیانه‌ای بدتر از فقر نیست.” این اصل اول؛ اصل دوم آن است که اگر کسی این تازیانه را خورد، از این طرف تازیانه به دوشش می‌خورد، از آن طرف دین از عقلش رخت برمی بندد.” ایشان هشدار می‌دهند که، “حواستان جمع باشد. اگر کسی با دست خالی به منزل برود از خدای سبحان همان لحظه، تقاضای مرگ می‌کند؛ آبروریزی پیش زن و بچه قابل تحمل نیست.” ایشان حتی پاسخ آنانی که مدام “شعبِابیطالب” را به رخ می‌کشند تا به زعم خود همه مردم را به ضرورت مقاومت همیشگی توجه دهند را هم می‌دهند: در جریان شعب‌ابی‌طالب که مسلمانان، سه سال در محاصره بودند، پیغمبر امتحانش را پس داد،فرمود: “اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی الْخُبْزِ وَ لَا تُفَرِّقْ بَینَنَا وَ بَینَهُ فَلَوْ لَا الْخُبْزُ مَا صُمْنَا وَ لَا صَلَّینَا وَ لَا أَدَّینَا فَرَائِضَ رَبِّنَا عَزَّ وَ جَل؛ خدایا، بین ما و نان ما جدایی نیانداز!” دلیلش را هم کلام نبوی می‌دانند که اگر نان مردم قطع بشود و مردم در اقتصاد آسیب ببینند، سخن از دینداری باقی نخواهد ماند. این مرجع حکیم، بر کار علمی و درس گرفتن از تجربه دیگران هم تأکید دارند که “چگونه می‌شود که قیمت یک نان را در چندین سال یک جا نگهداشت؟” ایشان بر اختلاس و ربا هم می‌خروشند و متولیان امر را به ضرورت راه بستن بر این مفاسد می‌خوانند. مخلص کلام، معلمان نیروی محرکه توسعه ، پیشرفت و گنج پنهان در آموزش و پرورش هستند که اگر تاریخ قبل از توسعه یافتگی کشورهای توسعه یافته را بخوانیم همه بوسه بر دستان معلمانشان زدند.بازدیدها: ۱۱ راهبری نوشتهمشارکت ۴۰ درصدی مشارکت امیدوارکننده ای است؟ تحلیلی بر مشارکت دومین مرحله انتخابات ریاست جمهوری۱۴۰۳
